8 augustus
Rotaryclub Hillegom-Lisse http://www.rotary.nl/hillegomlisse
Verslag bijeenkomst van 15 augustus 2013
Borrel : Fred Broersen vervangt deze keer Aad Otte als voorzitter en meldt dat de borrel van
Aart Koelewijn is. Die was nl. op 11 augustus jarig. Applaus! !
Het glas zou trouwens volgens de voorzitter ook geheven kunnen worden vanwege
het feit dat sinds kort een fraai bord bij de ingang van “Basso “ aangeeft dat onze
club hier wekelijks bijeen komt. Het vorige bestuur nam dit initiatief.
Het bord(je) zal de bestaande onduidelijkheid bij de buitenwacht (wie zijn dat
eigenlijk allemaal, die lui die daar op donderdagmiddag naar binnengaan en na een
tijdje weer naar buiten komen –en vooral: wat dóen ze daar- ?) wegnemen. We
willen dan ook graag transparant zijn !
Mededeling : Tom Wesseling informeert ons over de laatste stand van zaken rond de komende
Regatta op zaterdag 31 augustus. De publiciteit via o.a. de media loopt prima. Er
zullen 19 à 20 boten deelnemen.
Wel komen we nog wat jonge bemanningsleden tekort, aldus Ton van Breugel.
Familie, kennissen, vrienden, ze zijn allemaal welkom. Het wordt een waar feest. De
catering zal ook heel goed geregeld zijn, met dank aan sommige plaatselijke
winkeliers.
Attendance : 26 leden, d.w.z. 57%.
Onze spreker van vandaag is Peter van Doorne.
Hij leidt ons met de van hem bekende onderkoelde humor aan de hand van tekst en beelden helemaal naar Madagaskar. De mensen die op dit enorm grote eiland – België en Frankrijk samen- wonen heten Malagassies. Peter en Maya zijn er laatst geweest. Ze wisten er tot voor kort eigenlijk niets van en dat was de reden om deze bestemming, tot rond 1960 een Franse kolonie, te kiezen.
Madagaskar wordt pas zo rond het begin van onze jaartelling bewoond door mensen. Het heeft daardoor een bijzondere flora en fauna. Van de historie in de vorm van oude gebouwen enz. is weinig te merken. Men doet jammer genoeg erg z’n best om die zoveel mogelijk te wissen.
Op het de luchthaven aangekomen, werden Peter en Maya in één klap miljonair. 700 euro’s leverden nl. 1,9 miljoen ariary’s op !
Elektriciteit is er zo kostbaar dat de stroom er regelmatig wordt onderbroken. Bijvoorbeeld ook bij hun aankomst op de luchthaven. Geen nood echter, de gids belde met z’n mobiel de chauffeur van
de bus die ergens op het pikdonkere parkeerterrein moest staan en die deed het licht van z’n bus aan.
Over auto’s gesproken: die zijn op het eiland in het algemeen zéér bejaard. De ook daar verplichte periodieke keuring kan je daarom beter niet laten uitvoeren. Er is altijd wat, met hoge kosten als gevolg. Die kan men meestal niet betalen. Beter is om een bewijs van goedkeuring te kopen voor zo’n € 18,--, zonder dat je met je wagen bij het keuringsstation bent geweest . Kapotte voertuigen worden bij voorkeur ter plekke gerepareerd, maar het kan lang duren voordat het zover is. Gevolg: straten die geblokkeerd zijn door gestrande voertuigen.
Het hotel van Peter en Maya was overigens dik in orde. Alleen géén liften, vanwege het geschetste elektriciteitsprobleem. Gelukkig kruiers genoeg om de bagage naar de 3e verdieping te brengen.
Eén van de meest gewilde banen op Madagaskar is die van verkeersagent. Je verdient weliswaar praktisch niets, maar dat kan ruimschoots gecompenseerd worden met het uitdelen van boetes voor van alles en nog wat. Die boetes komen dus nauwelijks in de schatkist van de overheid terecht.
De infrastructuur op het eiland laat nogal te wensen over. En dat is een understatement. Van de 5000 km. aan wegen die de Fransen in goede staat achterlieten, is nog ongeveer 1000 km min of meer berijdbaar. Sinds 2008 is er geen enkel onderhoud meer gepleegd aan welke weg dan ook. De vorige president liet nog wel onderhoud uitvoeren, maar dat was in zijn particuliere belang. De producten die hij in zijn fabrieken maakte moesten immers snel naar de klant kunnen worden gebracht.
Aan de kust wonen veel vissers, maar er valt niet veel meer te vissen omdat de Chinezen en de Japanners de zeeën leeg visten.
De beroerde voedselsituatie wordt misschien mede veroorzaakt door regelmatige sprinkhanenplagen. Misschien, omdat Peter dat niet zeker weet. De velden waarop de zwermen neerstreken bleven tot z’n verrassing behoorlijk groen. De beestjes worden trouwens op grote schaal gevangen en opgegeten nadat ze van hun vleugels zijn ontdaan. Ze worden door de bevolking als een soort van manna beschouwd.
Op Madagaskar wordt voldoende rijst verbouwd om de eigen bevolking te kunnen voeden. De beste kwaliteit wordt echter aan het buitenland verkocht. Daardoor ontstane tekorten worden aangevuld met rijst van slechte kwaliteit, uit India.
Andere landbouwproducten voor de export zijn vanille en lychees. Delfstoffen: nikkel en kobalt.
Het transport van al die producten is een probleem. Boze tongen beweren dat dit soms expres veroorzaakt worden door politici met zakelijke belangen, die zo schaarste creëren en prijzen opdrijven.
Het (weliswaar gratis) onderwijs is ook al een punt van zorg. Leerkrachten krijgen niet betaald, waardoor veel scholen dicht zijn.
De gezondheidszorg is niet best. Gekwalificeerd medisch personeel ontbreekt vrijwel. In de hutten/woningen worden vuurtjes gestookt tegen de malariamug. Wanneer je de rook niet gewend bent kan je het binnen nog geen minuut uithouden.
Op Madagaskar zijn, zoals in zoveel Afrikaanse landen, Chinezen actief. Ze bouwen scholen en ziekenhuizen maar daar moet wel wat tegenover staan, met name grondstoffen. Ze betalen ook smeergeld aan de autoriteiten.
Al met al een behoorlijk triest verhaal over dit mooie land. Hopelijk gaat het ook daar langzamerhand wat beter, zoals in andere Afrikaanse landen. De beamer produceerde helaas alleen foto’s met grijstinten, wat ook al geen opwekkend beeld opleverde. Peter heeft ons inmiddels dezelfde foto’s gemaild en nu mét alle kleuren en dat scheelt een stuk!