2 feb

Weekbericht van 2 februari 2017 van de hand van Harry Ebbink

Pim Faas verwelkomt in het bijzonder Aart Koelewijn die hersteld van zijn cardiologische avonturen weer bij ons is. Aart schenkt ons de borrel. Voorts bedankt de voorzitter Marianne voor het als immer voortreffelijke verslag van de discussie van 26 jan. J.l. Koos J. brengt ons de groeten over van Mien Terwijn die hij bezocht in haar tijdelijke verblijf in Warmond waar zij bijkomt van de gevolgen van een val.

Attendance 21 leden of wel 55% (niet door schrijver dezes nagerekend).

Agenda: 7 febr. “kleine bestuur”, 9 februari Tom Wesseling over de eerste regionale Rotarybijeenkomst. 16 febr. Rotaract. 21 febr. Rotary Regionale Bijeenkomst., 23 februari geen bijeenkomst, 2 maart Toekomst RC Hillegom-Lisse, 9 maart Gouverneursbezoek; Avenue-voorzitters gelieven rekening te houden met een voorbespreking.

Schrijver dezes, ik dus, was de geprogrammeerde spreker. In geen enkel opzicht was ik voorbereid op de “”Keek op de Maand” waaraan ik geacht werd leiding te gaan geven…. Bij alle attendance-dispensatie die mij door de club wordt gegund, verleende de voorzitter mij ook nog vrijstelling van die Keek. Een “gewone” spreekbeurt mocht ik houden. Daarop had ik mij min of meer voorbereid door een aantal onderwerpen op te schrijven. Zo heb ik zeer onlangs zelf kunnen vaststellen dat ’s middags om twaalf uur de zon in het zuiden staat. Dat lijkt vanzelfsprekend maar dat is het niet. Het hangt er maar van af wat voor fratsen je met de klok uithaalt. Als je, zoals Franco destijds, zo graag in Spanje de Berlijnse klok wil laten gelden, dan staat de zon pas om 13.10 uur in het zuiden. En dat is nooit veranderd. Zeven maanden per jaar is dat zelfs om 14.10. Banken, postkantoren, gemeentehuizen etc. beginnen om 08.30. Het is dan nog niet eens licht want voor de zon is het dan 06.30. Maar gewone winkels gaan voor tienen niet open. Spanje ligt westelijk van de Greenwich-meridiaan, op het westelijk halfrond dus. Het zou de klok moeten hebben die ook landen als Marokko, Portugal en het VK aanhouden. Er komt in Spanje een maatschappelijk debat op gang om de klok “gelijk” te zetten. Rajoy, de president van de huidige minderheidsregering, had zich al vóór de laatste verkiezingen daar voorstander van betoond.

Toen ik de naam Rajoy (PP) had laten vallen ben ik nog maar even een ongebaand pad opgegaan door al improviserend enkele eigenaardigheden van de huidige Spaanse politiek te belichten. Er zijn nu vier partijen die er toe doen. Behalve als vanouds de PP (rechts) en de PSOE (links), die beurtelings regeerden met absolute meerderheid, zijn er nu ook Ciudadanos (= Burgers) een soort D66 en Podemos (=wij kunnen) een soort SP maar radicaler links. Geen van allen kan alleen regeren. PSOE wil nog steeds niets weten van PP. Zij hebben trouwens niet eens samen de absolute meerderheid. Ciudadanos steunt Rajoy maar neemt niet deel aan de regering. Podemos is overal tegen. PSOE verwerpt alles wat uit PP-koker komt. Maar na een machtswisseling binnen PSOE wil PSOE ook vermijden dat het nog langer het verwijt krijgt het land onbestuurbaar te maken. Dat is heel praktisch opgelost. PSOE blijft tegen maar houdt niet steeds tegen. Als het op voor Spanje vitale punten aankomt, is PSOE tegen maar stemt niet tegen. PSOE onthoudt zich dan van stemming en brengt geen stem uit. Het betreffende voorstel wordt dan met een meerderheid van de wel uitgebrachte stemmen (PP en Ciudadanos) aangenomen. Het werkt nog effectief ook.

En eenmaal zo op gang heb ik ook maar gewezen op een andere weinig bekende eigenaardigheid. In het bergenrijke zuiden van Andalucía is er niet één klimaat maar je kunt spreken van vele micro-klimaatjes. Dat uit zich in verschillen in wind, temperaturen en vochtigheid zelfs in gebiedjes die niet ver van elkaar liggen. Ons huis kijkt naar het noorden uit op een bergrug van zo’n 2100 meter op hemelsbrede afstand van 20 KM. De zuidwand daarvan wordt overvloedig door de zon beschenen, is kaal en droog maar wel kleurrijk door de verschillende steensoorten. De noordwand daarentegen is vochtig, er stromen beken en die wand is gevarieerd begroeid met allerlei bomen en struiken. In de winter is het daar een stuk frisser dan aan zee. Een paar weken geleden liep ik daar omhoog (met een muts op),niet op een pad maar langs een rubberen slang waardoor bronwater naar omlaag werd geleid. Er zat een heel klein gaatje in die slang waaruit continu in een boog een krachtig dun straaltje water spoot. Daar waar het de grond naderde had zich een ijspaleisje gevormd van wel een meter hoog. Het vriest daar in de nacht vaak streng en het water van dat maar doorspuitende straaltje bevriest dan in prachtige vormen. Zo verrassend! Ik vond het leuk jullie daarvan deelgenoot te maken.

En toen wilde ik verder gaan met een van de onderwerpen op mijn lijstje waarover ik de laatste weken had gepeinsd als voorbereiding op mijn spreekbeurt. Met schrik zag ik dat het al tien over half twee was geworden. Met sneltreinvaart heb ik toen nog iets voorgedragen uit de serie opa vertelt. Het ging over de Wassenaarse antiekdief. Hem moest ik verdedigen toen hij in hoger beroep was gegaan van een straf van drie jaren hem opgelegd door de rechtbank. Ik was nog een jong advocaatje. Het was in de zestiger jaren. De zaak was al breed uitgemeten in de Haagse kranten maar ik las die kranten niet en wist van niks. Het was opzienbarend. De man, overdag ambtenaar bij de sociale dienst van de gemeente Den Haag, reed ’s nachts op zijn bromfiets door Wassenaar om uit villa’s waarvan de bewoners elders waren, al het antiek weg te halen. Het was zo veel geworden dat drie woningen in Delft die hij voor zijn moeder beheerde, tot in de nok waren volgestouwd. Toen hij was gepakt zijn al die spullen in strafrechtelijk beslag genomen en naar een loods van de politie in Wassenaar gebracht . Daar zijn toen kijkdagen gehouden. Mensen die wat misten (maar ook mensen die niks misten) konden uitzoeken. Maar er bleef zó veel over. Het arrest van het Hof, waarbij de straf werd gehandhaafd op drie jaar, zei niets over wat er met al dat antiek moest gebeuren. Ik sprak de griffier daarop aan want de wet bepaalt dat de rechter daaromtrent een beslissing moet nemen. Hij zei dat het strafarrest niet kon worden aangevuld en dat ik de spullen in een burgerrechtelijk proces zou kunnen terugvorderen. Kort na de uitspraak van het Hof werd de man met gratie vrijgelaten want Beatrix trouwde. Ik heb toen de Staat der Nederlanden in Kort Geding gedagvaard tot teruggave van al het niet opgeëiste van de in beslag genomen goederen. Dat geding heb ik ingetrokken want de Landsadvocaat liet mij weten dat de man spoedig alles thuisbezorgd zou krijgen. Niet lang daarna reden er drie grote verhuiswagens bij hem voor …. En weer smulden die kranten ervan. De volgende dag werd ik opgebeld door de buurvrouw van client. Zij was zeer boos op me want hoe had ik dat kunnen doen?! Zij had niet kunnen slapen want de hele nacht had er door de muur hol geschaterlach geklonken. Ik vind het na al die jaren nog steeds zo’n komisch verhaal. En het zou nu weer kunnen gebeuren.

Vrienden, tot slot van dit bericht: We hebben zorgen in de club maar wat hebben we een heerlijke club. De goedmoedigheid en het geduld waarmee elke spreker door de club wordt bejegend maakt het spreken in de club tot een groot plezier. Ik dank de 21 die er waren hartelijk.

Harry