© 2024 Rotary in Nederland.
Alle rechten voorbehouden.

Verhalen uit De Engel

Verhalen uit De Engel

Het kerstfeest lijkt steeds uitbundiger te worden. Ook de kerstmuziek wordt
aangepast aan onze hectische maatschappij, soms compleet met elektrische
gitaar en housebeat. De traditionele kerstliedjes horen we steeds minder en
de jongere generaties leren die kerstliedjes vaak ook niet meer. Rotary
Gooimeer doet een beroep op de oudere generatie in Huizen om de kerstliedjes
van vroeger met ons te delen tijdens een "nostalgisch kerstfeest" in het
sfeervolle kerkje de Engel in Huizen. Met elkaar zingen we bekende
kerstliedjes en delen we herinneringen aan het kerstfeest zoals dat vroeger
was. 

Hieronder enkele verhalen vanuit het nostalgisch kerstfeest in de Engel op 21 december 2019.

Dinie Hoekman

Afbeelding met persoon, binnen, muur

Automatisch gegenereerde beschrijving

Ik woonde 34 jaar op de Bies in Huizen en woon nu al 10 jaar in de Ruiterstraat. Ik geniet van het nostalgische kerstfeest in de Engel. Ik vond het vreselijk om te zingen toen ik jong was. Ik kon helemaal niet zingen. Ik heb wel een hele leuke jeugd gehad, met mooie kerstfeesten. Iedereen was altijd vriendelijk voor elkaar. Dat wordt de laatste tijd helaas wel wat minder.

Greetje Boerhout Slokker

Afbeelding met persoon, man

Automatisch gegenereerde beschrijving

We zaten vroeger in Huizen op de zondagsschool. Dat was na de kerkdienst van 12-13 uur. Dan kreeg je ook het rooster voor het hele jaar. Daar stonden alle versjes op die je moest leren. Dat was op de gewone school ook zo. Als het kerst was gingen alle kinderen van de zondagsschool naar de kerstdienst in de Nieuwe Kerk. Dan kreeg je aan het eind een boekje en een sinaasappel.

Peter Visser

Ik ben geboren in Hengelo, heb tot mijn derde daar gewoond, daarna ben ik door heel Nederland gezworven. Wat ik me herinner was dat het altijd fijn was met kerst. Dat begon een paar dagen voor kerst, met gezellige muziek zoals Jingle Bells en met gezellige versiering, thuis en in de kerk. Ook deden we spelletjes thuis. Erg gezellig altijd.

Nel Hoogmoed

Ik ben geboren in den Haag in een christelijk gezin. Mijn vader zwaar, mijn moeder licht. Dat was altijd bijzonder op de zondagen. Met kerst had mijn moeder de overhand. We hadden een kerstboom, wat eigenlijk niet paste bij mijn vader. Mijn moeder zong in een kerkkoor en kerst was voor mij dus ook echt zingen. Ik ben zelf niet meer kerkelijk, maar ik kom hier wel graag, want met kerst wil ik echt zingen. Dat is toch waar ik vandaan kom.

Mijn vader zong hele noten. Hij ging op eerste kerstdag mee naar de dienst waar mijn moeder in het koor zong. Dat moest hij van mijn moeder. Hij zong dan met hele noten. Ik zei dan: “pa, je moet opschieten!” Maar hij trok zich daar niets van aan. Na afloop zei mijn moeder tegen hem: “Ik heb je wel gehoord hoor.”

Bert Nieman

Ik ben geboren en getogen in Hoogeveen. Ik zat op een openbare lagere school en op een streng christelijke middelbare school. Mijn ouders waren nogal vrijzinnig. Ik zong in het kerstkoor op school mee. Na school ben ik naar Groningen verdwenen en ik heb daarna nooit meer kerstliederen gezongen. Tot vandaag dus …

Ruth Nieman

Ik kom uit een gezin met een Joodse moeder en een vader die wel iets geloofde, maar vaag. Kerst werd bij ons niet in een christelijke sfeer gedompeld, maar er was wel altijd gezelligheid, met familie die kwam eten.

Tweede kerstdag mochten we eten in een wat nu het Martini hotel heet. Het was ene hele grote zaal met tafels langs de rand en de ouders vonden het goed dat kinderen tussen de gangen daar gingen rondrennen. Dat mocht daar ook gewoon. Voor kinderen was dat natuurlijk heerlijk. Ik heb daar zelf ook nog mooie herinneringen aan.

Ria van Kempen

Ik kom uit Amstelhoek, vlak bij Amsterdam. Ik zong altijd in een kerkkoor, vanaf mijn zesde jaar. Ik vond het heel leuk om te zingen. Het was mijn wens om een keer te mogen voorzingen. Toen ik een jaar of 10 was mocht ik voorzingen, vanaf een hoog balkon in de kerk. De dirigent vond met het oefenen dat het heel mooi klonk. Maar toen ik ging zingen zong ik veel te zacht, zo was ik onder de indruk dat ik mocht voorzingen. Het was in de kerk beneden bijna niet te horen, maar ik hoorde later van mensen dat ze het wel heel mooi vonden.

Mevrouw Vos

Herinnering uit het blindeninstituut in Grave. We hadden een kerststal op de afdeling staan. Een paar dagen voor we naar huis gingen en voor dat we dus schoolvakantie hadden werd er kerstfeest gevierd op de afdeling en moesten we een kerstspel opvoeren. De een Jozef, de ander Maria, de ander herder. Er lag een pop in een laken gewikkeld in een poppenbedje van stro. Dat was Jezus.

Hans Noordanus

Ik heb heel veel jaren kerstlampjes in mijn boom aan de Bachlaan gehad. Het werden er steeds meer. Vorig jaar waren het 5700 lampjes. De kerstboom groeide door, maar het baasje werd kleiner en ook behoorlijk oud: ik ben nu 89. Dat veranderde de zaak. Het is zoveel werk, dat kan ik niet meer. Dus ik heb bedacht: dan dit jaar niet. Ik heb nu wel een grote kerstster gemaakt. Ik kreeg diverse briefjes van kinderen die de kersboom misten. Ik ben al die kinderen afgegaan om uit te leggen waarom de kerstboom er dit niet komt.

Janny Bakker

Ik werkte begin jaren ’80 als leerling verpleegkundige in het Diaconessenhuis in Naarden. Het was daar de gewoonte om in de vroege ochtend van de eerste kerstdag met een rijdend orgeltje waar de hoofdzuster op speelde en een grote groep verpleegkundig personeel over de gangen te gaan en bij de ingang van iedere zaal een kerstlied te zingen. Op één van die zalen lag een ernstig zieke man, die later vertelde dat hij bij het horen van de muziek en het zien van al die witte engelen meende dat hij (al) in de hemel was gekomen. Waarschijnlijk was de teleurstelling voor hem groot dat de engelen die hij meende te horen en te zien gewoon jonge meiden in een wit verpleegstersuniform bleken te zijn. Hij moest nog even geduld hebben.

Frank Bakker

Ik ben geboren en getogen in Haarlem. Ik ging als kind in de kerstnacht met mijn vader en broer met de fiets naar de kerstnachtdienst in de Sint Bavo kerk op de Grote Markt in Haarlem. Een enorm grote kerk, vooral als je zelf klein bent. Het was er ook heel vol. In de kerk was het ijskoud. Op de vloer van de kerk waren er grafplaten, waaronder mensen begraven lagen. Ik herinnert mij de sfeer nog goed. Ik vond het als kind heel indrukwekkend.