© 2024 Rotary in Nederland.
Alle rechten voorbehouden.

Van SNS Reaal naar Rotary; door Tom Tossijn - Districtredacteur

Januari 2013

Van SNS Reaal naar Rotary

Mijn vrouw heeft vorige week haar spaarrekening bij SNS Reaal leeggehaald. Een nogal symbolische handeling, want het ging niet om veel geld. Maar ze kreeg gloeiend de pest erin dat deze bank – ooit groot geworden door de spaarcenten van noest werkende arbeiders en hun vakbonden – zó slordig is geleid dat nu faillissement dreigt.

De toenmalige leider van die bank, Sjoerd van Keulen, kwam er destijds mooi vanaf ondanks de weg naar de afgrond die hij, in zijn zucht om met de grote vastgoedjongens mee te mogen doen, met fraaie vergezichten had geplaveid. De belastingbetaler en de aandeelhoudende pensioenfondsen dreigen nu het harde gelag te moeten betalen als er niet gauw een koper wordt gevonden. Van Keulen kost het geen cent. Hij bekommert zich niet om de rokende puinhoop die hij bij SNS Reaal heeft achtergelaten na het incasseren van zijn ruimhartige vertrekbonus. Voor hem is het geen payback-time.

Risico’s nemen moet je belonen, zeker bij gebleken succes. Maar in de onafzienbare rij van debacles worden juist incompetentie, haantjesgedrag en soms zelfs regelrechte belangenverstrengeling en fraude ruimschoots beloond. Dat geldt niet alleen voor de wereld van de haute finance, maar ook voor al die aan de dijk gezette bestuurders van publiek gefinancierde woningcorporaties, ziekenhuizen, zorginstellingen en onderwijsinstituten. Welk risico? Je ondervindt als falende CEO, commissaris of bestuurder immers geen enkel financieel nadeel als je de boel naar de gallemiesjes helpt. De emolumenten zijn fors als men eenmaal – meestal na langdurig onverkwikkelijk onderhandelen over de honingpot – wordt ontslagen. De gevolgen worden gelegd bij de belastingbetaler, de huurder en de patiënt die part noch deel hebben aan de bestuurlijke strapatsen van topmannen. De huurders van de woningwetwoninkjes in Rotterdam en omstreken zien zich geconfronteerd met een extra huurverhoging om de gevolgen van slordig management te bekostigen. De daarvoor verantwoordelijke voormalige Vestia-topman Staal ligt te zonnen op het strand van Bonaire, genietend van zijn vertrekbonus van 3,5 miljoen publiek bijeengebrachte euro’s.

Die hele stoet van dwergen die het veld moest ruimen komt er dus buitengewoon genadig vanaf. Hoge afkoopsommen en fraaie bonussen markeren hun vertrek naar warme oorden. Of veel erger nog: naar een nieuwe plek in het bedrijfsleven, de zorgsector of het onderwijs waar ze hun kunstjes wederom kunnen uithalen. Dat gebeurde bijvoorbeeld bij het vertrek van bestuursvoorzitter Molenkamp van de bijna failliet gaande scholengemeenschap Amarantis. Nauwelijks ontslagen stond er alweer een andere scholengemeenschap klaar om hem aan een tijdelijke bestuursbaan te helpen. Van Keulen kreeg na zijn vertrek bij SNS Reaal een reeks fraaie commissariaten in de schoot geworpen als beloning voor het in het pak naaien van aandeelhouders, obligatiehouders en belastingbetalers.

En zo zijn er talloze voorbeelden meer van de generositeit van bedrijven en instellingen. Het old boys network is een warm vangnet voor rommelaars, incompetenten en graaiers. Het zou zomaar kunnen zijn dat ze ook nog lid zijn van een Rotaryclub. Ooit hebben ze in dat geval de belofte gedaan dat ze de doelstellingen van Rotary onderschrijven, waaronder de belangrijke intentie van moreel leiderschap en eerlijk zakendoen, zoals omschreven in de Vocational uitgangspunten. De ongemakkelijke vraag is: zijn ze inmiddels door die clubs aan de dijk gezet?