Districtsconferentie 2006 - Beverwijk
Districtsconferentie D1580 ging de boot in
Siep de Vries
Op 20 mei vond de conferentie van D1580 plaats aan boord van de Ocean Diva, een partyschip, met ca. 250 deelnemers. Het thema was: 'Rotary, multicultureel ondernemend' met als achterliggende gedachte: 'Welke kansen biedt de aanwezigheid van Nederlanders uit het buitenland, hoe kunnen we deze kansen beter benutten en welke rol kan Rotary daarin spelen'. Met het doel clubs de handen uit de mouwen te laten steken en er werk van te maken.
Er waren sprekers uitgenodigd, die vanuit hun eigen gezichtspunt en vooral uit hun ervaring de begrippen 'multicultureel' en 'ondernemend' gestalte gaven.
Voorzitter was Funda Müjde, Turkse Nederlander en cabaretier, die de deelnemers in vele talen welkom heette en betoogde dat met het oog op de toekomst de beste voertaal voor Nederland eigenlijk het Spaans zou zijn.
Afshin Ellian (foto), Iraanse Nederlander en hoogleraar Sociale cohesie, burgerschap en multiculturaliteit, stelde dat Nederland een rechtsorde heeft, die gestoeld is op geschiedenis. Juist in een multiculturele staat zoals Nederland dient de overheid neutraal te zijn. Binnen de rechtsorde van de staat besta je als rechtsobject door je paspoort.
Nederlanders zijn een kletsvolk. Dit blijkt al uit het woord 'allochtoon'.
Ga maar eens aan een Amerikaan uitleggen wat 'autochtoon' en 'allochtoon' betekent. Beter is om alleen te spreken van Nederlanders. Daarbij kan dan best gesproken worden over Turkse Nederlanders, Marokkaanse Nederlanders enz.
Vraag: Wat is uw mening over het dubbele paspoort?
Antwoord: Daar ben ik tegen, omdat het de verschillen benadrukt.
Vraag: Wat verwacht u van de bijdrage van Rotary in het slaan van een brug tussen de culturen?
Antwoord: Ik verwacht engagement jegens het burgerschap. De principes vrijheid van meningsuiting, gelijkheid en beschavingsbesef kunnen niet via de wet tot stand gebracht worden. Deze komen tot stand als mensen met elkaar praten.
Findik Demi, Turkse Nederlander en directeur helpdesk voor allochtonen in Zaandam en Jan Beerenhout, Nederlandse Nederlander en voormalig adviseur integratie van de gemeente Amsterdam en moslim, gingen vervolgens in op de praktijk.
Findik vertelde dat ze hier als negenjarig meisje gekomen was. In haar paspoort stond echter dat ze twaalf was. Omdat ouders die in Turkije geen aangifte van een geboorte deden een bekeuring kregen, hadden haar ouders haar samen met haar driejarige broertje maar als tweeling aangegeven om de bekeuring uit te sparen.
Haar vader zei altijd: 'Doe iets, niet omdat ik het zeg, maar omdat je er zelf in gelooft'. Op haar negentiende was ze verkoopster. Daarna ging zij op eigen initiatief doorleren.
Jan vertelde dat in de jaren zestig een Turk ca. 300 gulden kostte aan transport, opleiding etc. 'Niet goed, geld terug'. 'De segregatie neemt toe en ik verbaas mij erover dat waar er wereldwijd 7252 Turken lid van Rotary er in Nederland nauwelijks een Turk lid is. Hoeveel Turken zijn er in uw club al gevraagd? Ga eens naar een diploma-uitreiking van een middelbare school en kijk hoeveel allochtone kinderen hun diploma halen met uitstekende cijfers. Is het niet de moeite waard om als mentor op te treden voor zo'n jongere? Stel je huis, je hart en je Rotaryclub open'.
Vraag: Als tandarts krijg ik soms van allochtone patiënten te horen dat ik respect voor ze moet hebben. Wat moet ik daar mee aan?
Antwoord Findik: Vaak ligt het aan de toon en juist aan het verschil van opvatting tussen de personen. Als ik respect voor mijn ouders gehad zou hebben op de manier, waarop zij dat bedoelden, had ik niet zoveel bereikt als ik nu heb.
Antwoord Jan: Je kunt elkaar vanuit je eigen cultuur best kwetsen. Denk eens aan een Turkse Nederlander, die op 4 mei 's avonds tegen achten zijn auto gaat wassen omdat het zijn oorlog niet was. Of denkt u eens aan het 'genieten' van Turkse klassieke muziek. Niet om aan te horen!
Antwoord Funda: Het woord respect is door veelvuldig gebruik gedevalueerd.
Marcel la Rosa, Surinaamse Nederlander en directeur van stichting 'De ontmoeting', een vereniging van acht prominente ondernemersverenigingen, doorliep de jaren 70, 80 en 90 aan de hand van de verandering van Surinaamse muziek in Nederland. Op zoek naar de Nederlandse droom in de jaren 70 was de Kaseko-muziek hoopvol. Er waren banen zat. In de jaren 80 waarin de gettovorming gestalte kreeg werd de muziek teleurgesteld en in de jaren 90 (2Pac Shakir) nam de felheid toe. Rassenkwesties kwamen aan de oppervlakte. Maar we kregen ook de grote stadsvernieuwing in de Bijlmer, de werkeloosheid nam weer af en het zelfvertrouwen nam weer toe. De muziek kreeg meer het karakter van de gangster-rap. In het vierde decennium gingen we naar de Nederlandse hiphop en Ali B.
Vraag: Marcel, van welke Rotaryclub ben je lid?
Antwoord: Acht jaar geleden was ik lid van RC Amsterdam-Zuid-oost. Toen kreeg ik het zo druk, dat ik op geen enkele wijze zelfs maar een schijntje van attendance meer kon halen.
Vraag: Hoe krijgen we mensen als jij in Rotary?
Antwoord: Een allochtoon is slechts drie handschuddingen ver weg.
Funda Müjde besloot dit deel van de conferentie als typetje, gekleed als typisch Turkse vrouw met haar sketch over Ome Jan, die mantelzorg nodig had. Enige van haar vondsten waren: