Principe van global diagnostics

Global Diagnostics

1.	Meetprincipes

GD is ontworpen om diagnostische metingen aan het menselijk lichaam uit te voeren. Het is een hoogfrequent meetsysteem, dat een nauwkeurige frequentiegenerator bevat, waarmee zwakke elektrische sinusvormige signalen worden opgewekt in het frequentiebereik van 50 kHz tot 1000 MHz. Deze signalen worden aan de patiënt toegevoerd via standaardelektroden, die gewoonlijk met de enkels zijn verbonden. De open-uitgang amplitude lager is dan 0,225 Veff. Het signaal verandert tussen de signaalelektrode en de opneemelektrode in termen van faseverschuiving en verandering in amplitude. Deze veranderingen worden geanalyseerd voor duizenden individuele frequenties en frequentiebanden. Specifieke frequenties, frequentiebanden en combinaties daarvan worden toegeschreven aan specifieke lichaamsobjecten.

GD-Geräte Füße

Lichaamsobjecten kunnen botten, zenuwen, bloedvaten, delen van organen zijn, etc. In één standaard meting wordt een totaal van meer dan 600 verschillende lichaamsobjecten op deze manier geëvalueerd.

Het frequentieafhankelijke reactiepatroon is specifiek voor de toestand van het object, dat wil zeggen dat het een indicatie geeft van hoe adequaat en energiek het lichaamsobject reageert op de eisen van zijn omgeving. De reacties van alle doorgemeten individuele lichaamsobjecten zijn genormaliseerd op een standaard gezond reactiepatroon en worden weergegeven als een afwijking van de normale gezonde reactie. Die afwijking wordt uitgedrukt in procenten, die kunnen variëren van nul tot ongeveer 90%. Lange termijn empirische waarneming heeft laten zien, dat de reactiepatronen in drie categorieën kunnen worden ingedeeld, die worden aangeduid met de termen: Over-turn, Low-turn en High-turn.

Een typisch voorbeeld van een evaluatie na afloop van een meting wordt weergegeven in de volgende afbeelding.

Lichaamsobjecten met afwijkende reactiepatronen worden weergegeven in de lijst aan de linkerkant. Alleen objecten met afwijkingen boven een bepaald percentage worden getoond. De meeste lichaamsobjecten vertonen een standaard reactiepatroon, die objecten worden in de lijst onderdrukt. De drie kleuren symboliseren de drie categorieën van reactiepatronen, zoals hierboven beschreven. De lila kleur geeft de Over-turn categorie aan, de blauwe kleur is van de categorie Low-turn en de rode kleur van de categorie High-turn. Lichaamsobjecten kunnen tot lichaamssystemen worden samengevat. Dit is weergegeven aan de rechterzijde van het beeld.

Elektromagnetische straling van het lichaam
Het is bekend dat levende organismen een groot aantal verschillende elektrische, magnetische en elektromagnetische verschijnselen vertonen. Deze kunnen, althans voor een deel, ook buiten het organisme worden gedetecteerd. Het menselijk lichaam zendt elektromagnetische golven in een groot frequentiebereik uit. Een voorbeeld bij lage frequenties wordt gegeven door de hersengolven. Deze worden gewoonlijk gemeten door elektroden, die op de hoofdhuid worden aangesloten.

Hersengolven gemeten via EEG elektroden en met een SQUID detector

Ze kunnen echter ook op een afstand van het lichaam worden gedetecteerd door zeer gevoelige magnetische antennes, die SQUIDs genoemd worden. Dit betekent dat de hersengolven werkelijk door het lichaam worden uitgezonden. Een voorbeeld van emissie bij hoge frequenties is de bekende infraroodstraling waarmee warmbloedige dieren en mensen in het donker te onderscheiden zijn. Levende organismen zenden zelfs elektromagnetische straling in het bereik van zichtbaar licht uit. Deze straling is zeer zwak en is bekend als biofotonen.

Afbeeldingsresultaat voor infrared pictures

Infrarood straling van het menselijk lichaam Biofotonen van het menselijk lichaam

Velden en fotonen
Elektrisch geladen lichamen zijn omgeven door een elektromagnetisch veld. Wanneer de lading verandert met een bepaalde frequentie (zoals bijvoorbeeld in een radio of TV antenne), verandert het veld ook met die frequentie. De frequentie f en de golflengte λ van elektromagnetische velden zijn via de formule f. λ = c met elkaar verbonden, waarbij c de lichtsnelheid is. Bij zeer hoge frequenties en afstanden groter dan de golflengte vanaf de antenne, is het veld losgekoppeld van de antenne en wordt de energie uitgestraald in pakketjes (energie quanta), die ook wel fotonen genoemd worden. De energie E van elk foton is gelijk E = h .f, waarbij h de constante van Planck is. Een foton kan worden gevisualiseerd als weergegeven in de afbeelding.

Gewoonlijk spreekt men van elektromagnetische velden en golven, wanneer de golflengte van het veld veel groter is dan de afstand tussen de antenne en het object. In dit geval is er een continu veld tussen de antenne en het object. Deze situatie staat bekend als de nabije veld situatie.
Men spreekt van elektromagnetische straling, wanneer de golflengte van het veld veel korter is dan de afstand tussen de antenne en het object. In het laatste geval is er geen continu veld tussen de antenne en het object, maar een stroom van losse quanta, de fotonen. Deze situatie staat bekend als de verre veld situatie.

Planck formule voor de straling van een zwart lichaam
Het fenomeen van elektromagnetische straling van levende voorwerpen alsmede van dode voorwerpen is nauw gelieerd aan het concept van de straling van zwarte objecten. Voor een geïdealiseerd volledig zwart object kan de afstraling worden berekend met de zogenaamde formule van Planck. Dit geeft voor realistische voorwerpen een bruikbare eerste benadering voor praktische doeleinden. Echte objecten, dood of levend, vertonen specifieke afwijkingen van de spectrale verdeling, zoals berekend met de formule van Planck, afhankelijk van de stoffen waarvan ze gemaakt zijn en de processen die binnenin plaatsvinden. Deze afwijkingen kunnen in principe gebruikt worden om een elektromagnetische vingerafdruk van voorwerpen en stoffen te krijgen. Een voorbeeld van de emissie van een zwart lichaam, alsmede die van een werkelijke substantie, wordt getoond in de volgende afbeelding.

Schwarzkörper Wolfram

Ideal radiation curve according to Planck formula and a realistic radiation curve

Schwarzkörper tief Verschillende barcodes voor afzonderlijke stoffen en lichaamsobjecten
Bij kamertemperatuur hebben alle voorwerpen een maximale afstraling in het infrarode deel van het elektromagnetische spectrum. Ze hebben echter een zeer lange staart naar langere golflengten zoals millimetergolven (GHz gebied) en radiogolven (MHz gebied), zoals in de volgende afbeelding getoond.

De lange staart naar lagere frequenties bevat voor de afzonderlijke stoffen een groot aantal bergen en dalen, die als geheel een vingerafdruk van de stof of het voorwerp vormen.

Deze structuur kun je met de bekende barcode vergelijken en kan voor herkenning gebruikt worden.

Schwarzkörper tief

De structuur in de staart van de afstraling van een voorwerp lijkt op een bar code

De GD erkent lichaamsobjecten door hun barcodes
De evaluatie die door de GD wordt uitgevoerd maakt gebruik van de verschillen in vingerafdrukken van de verschillende lichaamsvoorwerpen. Zoals hierboven al werd vermeld, worden de emissies van de lichaamsvoorwerpen niet direct gemeten. Dit is voorlopig technisch nog onmogelijk. In plaats hiervan worden de individuele lichaamsobjecten met de specifieke frequenties van hun eigen vingerafdruk aangestoten. De reactie hierop geeft informatie over de gezondheidstoestand van het betreffende object. Deze meting kan worden gezien als een actieve meetmethode in tegenstelling tot metingen van spontane emissie, die als passieve metingen kunnen worden beschouwd. De GD meet in een groot frequentiebereik (50 kHz - 1000 MHz) met behulp van een zeer nauwkeurige en stabiele frequentie generator. Dit is noodzakelijk om een spectrale resolutie te krijgen, die nauwkeurig genoeg is om onderscheid te maken tussen alle gemeten lichaamsobjecten.

GD therapie
Voor de GD meting worden de individuele lichaamsobjecten kort aangestoten met de specifieke frequenties van hun eigen vingerafdruk. Dit is slechts een zeer korte excitatie. De objecten kunnen vervolgens getherapieerd worden door dezelfde excitatie langer te laten voortduren, waarbij nog verschillende modificaties voor verdere optimalisatie mogelijk zijn.

Evaluatie van substanties
In een GD meting worden tienduizenden verschillende frequenties gebruikt om de barcodes van alle geëvalueerde lichaamsobjecten af te dekken. Vanuit dit zeer grote frequentiespectrum kunnen alle frequenties, die tot lichaamsobjecten behoren die afwijkend gereageerd hebben, worden geselecteerd. De combinatie van al deze "afwijkende" frequenties levert een "afwijkend lichaams frequentie" spectrum.

Mogelijke barcode van een "afwijkend lichaams frequentie" spectrum

Dit "afwijkend lichaams frequentie" spectrum wordt vergeleken met de spectra van alle substanties die we in een databank (momenteel meer dan 10 000) opgeslagen hebben en de mate van overeenkomst wordt vastgesteld en uitgedrukt in procenten. Een hoog percentage is een aanwijzing dat de stof, bijvoorbeeld een micro-organisme, één van de mogelijke oorzaken voor de problemen van de patiënt zou kunnen zijn.