Fellowship-weekend Arcen
Frits Boddeman | 18/11/2013
Behalve het dienen van het goede doel, staat Rotary ook voor saamhorigheid. Vanaf het middaguur tot in de late avond van vrijdag 1 november, druppelden clubleden binnen in de gehuurde vakantievilla voor 20 personen op het Resort Arcen. De soep stond te pruttelen, de open haard brandde en in de riante zithoek was het fellowshipgevoel snel aanwezig. Hulde voor de organisatoren!
De immense eettafel nodigde aan het einde van de avond - eigenlijk het begin van de nacht - uit tot het doen van een gezelschapsspel. En zo kwam het dat we spontaan ‘Wie ben ik?’ speelden. Binnen de kortste keren zat bijna iedereen met een gele memosticker op zijn hoofd, waarop de tafelgenoten hadden geschreven welke persoon of ding hij voorstelde, zonder dat hij dat zelf wist en daar door het stellen van vragen achter moest zien te komen. Uitdrukkelijk was afgesproken dat iedere gelijkenis met de werkelijkheid op louter toeval berustte, maar die overtuiging was er niet bij iedereen...
De volgende zaterdag werd met de hele groep op huurfietsen een tocht door de prachtige natuur en glooiende omgeving van Arcen richting Venlo gemaakt. In de verwachting onze vermoeide benen daar even te kunnen laten rusten, was er bij aankomst onmiddellijk een verrassing: een stadswandeling door Venlo. De deskundige gids liet ons alle hoeken van de stad zien, waarbij het opviel hoe divers de bebouwing van Venlo is. Na de lunch vertrok men individueel of in een groepje per fiets terug naar Arcen. Dat Venlo erg dicht bij Duitsland ligt werd die middag pijnlijk duidelijk. Een clublid fietste ergens rechtdoor in plaats van rechtsaf en was vervolgens twee uur zoek. Het verlossende telefoontje met de mededeling dat er nergens meer wegwijzers richting Arcen stonden, maar dat alle plaatsnaamborden geel waren, gaf een indicatie waar we moesten gaan zoeken.
Tegen de avond was er een excursie georganiseerd naar de brouwerij van Hertog Jan. Ons werd uitgelegd hoe daar speciaalbieren worden gebrouwen, waarna we deze in een aanpalend café konden proberen. Na terugkeer in de villa werd de tafel gedekt voor een uitgebreid gourmet en werd genoten van een ongedwongen avondje dineren. Aansluitend werd een variant op het spel ‘Wie is de mol?’ gespeeld. Zonder dat de fellowship echt in gevaar kwam, werd er op infiltranten gejaagd. Eén mol bleef onder de grond, hetgeen hem een oorkonde opleverde. En ondanks dat deze zaterdag heel veel van ons energieniveau had gevraagd, werd er onder het genot van enige alcoholische versnaperingen door sommigen nog heel, heel erg lang nagepraat.
Na een uitgebreid ontbijt op zondagmorgen ging een deel van de groep huiswaarts en de anderen waagden zich nog aan een wedstrijd boerengolf in een weiland tussen de koeien. Bij boerengolf blijkt het baanonderhoud nog in de kinderschoenen te staan; de hele baan is de rough. Wel was er in de vorm van de rivier de Maas een potentiële waterhindernis, maar de ballen waren te zwaar om die te kunnen bereiken. Tenslotte moesten we met enige teleurstelling constateren dat ter plekke de koeienvlaaien de enige Limburgse vlaaien waren die we gedurende het weekend hadden gezien. In het restaurant werd slechts ‘gewoon’ appelgebak geserveerd.
ZIE OOK: